رسمیت یافتن پیروزی «محمد مرسی» در انتخابات ریاست‌جمهوری مصر، پرسش‌های مهمی را در حوزه مسائل سیاسی داخلی و خارجی مصر ایجاد کرد. یکی از پرسش‌های کلیدی در حوزه سیاست خارجی مصر، آینده روابط این کشور با رژیم صهیونیستی و گروه‌های فلسطینی است. اتخاذ هر نوع تصمیمی در این‌باره تأثیر جدی بر روابط آمریکا و کشورهای عربی خواهد داشت. همه مسلمانان و کسانی که مسائل سیاسی را دنبال می‌کنند، چشم به برنامه و تصمیم مرسی دوخته‌اند تا ببینند معادله موجود خاورمیانه را بر هم می‌زند یا خیر و اگر بر هم می‌زند، چگونه؟ سه واکنش به پیروزی مرسی، حساسیت و اهمیت این بحث را بیشتر آشکار می‌کند:

1- جشن و شادمانی فلسطینی‌ها؛ شاید پس از مصری‌ها، خوشحال‌ترین مردم از این پیروزی، ملت مظلوم و مقاوم فلسطین باشند که در دوران حکومت مبارک به اندازه رژیم صهیونیستی از حکومت وی آزار و اذیت دیدند و چه‌بسا در مواردی، همکاری حکومت مبارک با صهیونیست‌ها در محروم کردن و در تنگنا قرار دادن فلسطینی‌ها، سخت‌تر و تلخ‌تر از رفتار صهیونیست‌ها با آن‌ها بود. مردم غزه پس از اعلام خبر پیروزی مرسی که به معنای پایان عصر مبارک و دوستی با صهیونیست‌ها تلقی می‌شود، به خیابان‌ها ریختند و به جشن و پایکوبی پرداختند.

2- مقامات آمریکا؛ آمریکایی‌ها از مرسی خواستند به پیمان مصر با رژیم صهیونیستی پایبند باشد. این واکنش آمریکایی‌ها حاکی از آن است که در تحولات مصر در حال حاضر، مهم‌ترین موضوع برای آمریکایی‌ها موقعیت و منافع رژیم صهیونیستی است.

3- مقامات و رسانه‌های صهیونیست؛ «بنیامین بن الیعازر» وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی، در واکنش به پیروزی مرسی در مصر گفت: «یک زمانی هشدار دادیم که بهار عربی، سرانجام بهار اسلامی می‌شود؛ اما مسخره‌مان کردند. این خاورمیانه اسلامی است و از اسرائیل [رژیم صهیونیستی] متنفر است.» روزنامه آحارونوت هم نوشت: «بهار عربی، ما را فرا گرفته است.» دولتمردان رژیم صهیونیستی نیز محتاطانه و تا حدی هم متملقانه گفتند ما به انتخاب مرسی احترام می‌گذاریم.

به‌نظر می‌رسد مهم‌ترین شاخص سنجش دیدگاه و عملکرد مرسی در سیاست خارجی، چگونگی برخورد با مسئله فلسطین است که برای پرهیز از اشتباه در سنجش، باید به مرسی فرصت داد و از داوری شتاب‌زده پرهیز کرد.